Iedereen wil een relatie met zijn hond opbouwen op basis van wederzijds vertrouwen. Bij bijna alle klanten waar ik kom, vertellen ze mij heel trots dat hun hond heel netjes gaat zitten en wachten tot hij naar zijn eten mag gaan nadat ze een commando geven en bovendien mogen ze ten allen tijde zijn eten ook weer afpakken……
Stel je eens voor: je gaat gezellig bij je ouders of je beste vrienden eten. Het ruikt allemaal heerlijk wat ze voor jou aan het klaarmaken zijn en met veel honger ga je aan tafel. Er wordt opgediend en je wenst elkaar smakelijk eten, dan zegt plots je vader of je vriend…HO Wachten tot ik zeg dat je mag beginnen eten…….?????? Je schrikt van zijn reactie maar om de vriendschap niet te schaden onderga je hun vraag en wanneer je uiteindelijk toch lekker zit te smikkelen staat je moeder of je vriendin op en neemt plots je bord weg vanonder je neus om het dan 2 minuten later weer terug bij je neer te zetten.
Zeg eens eerlijk? Hoe zou dat aanvoelen? Je zou je erg verward voelen en ik denk niet dat je de volgende keer op hun uitnodiging zal ingaan om bij hen te komen eten…
Dit verwarrende gevoel is exact wat je hond ook voelt. Ik ga hier even verder op in:
Zoals jullie weten is goed leiderschap cruciaal in de omgang met je hond. Maar wat is nu precies jouw taak als leider? Wel, hier worden nog steeds hardnekkige en oude gedachtegangen gebruikt. Vanuit de zienswijze, ik moet mijn hond onder controle hebben dus hij moet als een soort robot voor elk snoepje of zijn eten gaan zitten en dan pas krijgt hij het en ik moet het kunnen wegpakken want ik ben de baas…….Deze denkwijze is ondertussen achterhaald.
Modern leiderschap is gebaseerd en begint vooral met wederzijds vertrouwen.
Vertrouwen moet je verdienen, langs beide kanten.
Om dus een goede leider te zijn moet je dan ook leiding nemen, je moet zorgen voor steun in alle omstandigheden, aangeven van duidelijke regels en grenzen en je dient te zorgen voor de veiligheid van je hond. Op deze facetten ga ik dieper in tijdens volgende blogs, maar ik begin dus met het eten, want eten is een primaire behoefte. Zonder eten is er voor je hond geen overleving mogelijk, net zoals bij ons. In tijde van voedseltekorten komen ook onze eigen basis instincten terug naar boven wat het bewaken van voedsel betreft. Herinner je enkele jaren geleden de grote vrachtwagen staking nog in Frankrijk waardoor er na een paar weken bepaalde voedingsmiddelen ook in onze supermarkten niet meer te verkrijgen waren? Mensen gingen vechten in de supermarkt voor het laatste product. Dit is puur ons overlevingsinstinct dat naar boven komt en is sterker dan gelijk wel gedragsregeltje dat we hebben meegekregen in onze opvoeding.
Zo ook voor je hond. Als je zijn eten wegneemt wakker je dit overlevingsinstinct telkens aan. Afhankelijk van zijn verleden, karakter en opvoeding kan je hond dan agressief gaan reageren om zijn eten te beschermen.
Als je nu regelmatig het eten van je hond wegneemt terwijl hij aan het eten is, wat zegt dat dan over jouw leiderschap? Ben je te vertrouwen? Zorg je voor hem? Integendeel, je zaait onzekerheid en wakkert hiermee dus mogelijke baknijd juist aan. Je geeft hiermee een tegenstrijdig signaal aan je hond. Ik wil dat jij mij vertrouwt, maar toch ga ik geregeld jouw primaire behoefte onverwacht van je wegnemen! Dit is dus geen goede start van een vertrouwensrelatie…….
Ook is dit in strijd met het natuurlijke gedrag van honden. In de natuur zorgen ze voor elkaar en als er een prooi gevangen is mag ook iedereen eten. Want 1 zwakke schakel in de groep, verzwakt meteen de hele groep!
Het zit commando alvorens je hem zijn eten geeft heeft daarbij ook geen enkele meerwaarde; waarom doen we dit? Om hem onder controle te hebben? Bij veel klanten zie ik het volgende gebeuren…..
We noemen de hond even Snoepie ”Heeft Snoepie honger? Gaan wij eten Snoepie? MMMM njammie njammie kom we gaan je eten halen”. In deze fase is de hond al helemaal door het dolle heen en schiet zijn adrenaline pijlsnel de hoogte in. Vaak zien we dat ook nog gepaard gaan met het nodige op en neer gespring. Dan is het eten klaar gaan ze naar de plek waar hij eten krijgt en dan plots moet hij zich onder controle houden omdat hij per se moet gaan zitten (ondanks de pompende adrenaline in zijn bloed). Als gevolg gaat de hond ook erg schrokken met alle gevolgen vandien op medisch vlak.
Ik geef je graag wat tips om het anders aan te pakken:
Wanneer je zijn eten gaat klaarmaken, zeg gewoon niets tegen je hond. Hij heeft zo een goed reukorgaan, die ruikt het heus wel als je met zijn eten bezig bent, de meeste honden zullen dan ook spontaan de keuken in komen, zijn neus achterna.
Indien je een stuiterbal hebt van een hond, wacht dan even met het geven van zijn eten tot hij uit zichzelf weer gekalmeerd is. Zo ben je zeker dat zijn adrenaline gezakt is en je slaat meteen 2 vliegen in 1 klap, opgewonden gedrag wordt niet beloond met voedsel.
Als hij zich gewoon rustig gedraagt, zet je zonder veel te zeggen zijn eten op zijn plaats en ga ervan weg! Dit laatste is super belangrijk. In hondentaal geef je hem letterlijk de ruimte om te eten. Ik reken minimum een 2-tal meter. Veel mensen blijven vlakbij hun hond staan terwijl die eet, maar stel je eens voor dat wanneer jij op restaurant zit en de ober je jouw eten brengt en hij vlak naast je aan tafel blijft staan….? Je zal niet relaxt kunnen eten. Onze hond dus ook niet. Want dit vormt voor hem een bedreiging. Het is zijn overleving, dus hij kan op die manier wantrouwig naar je worden. En dat is nu net wat je NIET wilt bereiken.
Zorg er ook steeds voor dat de etensplek van een hond zich bevindt op een rustige plek in huis, weg van een doorgang en waar hij de nodige rust krijgt om te eten. Leer ook je kinderen om uit de buurt van de hond te blijven als die eet. Zo leer je hen ook meteen respect aan voor de hond en de hond zal hen niet snel wantrouwen met voedsel.
Zie je wantrouwen en vertrouwen liggen soms in een klein hoekje. Wees een positieve leider en ga communiceren in plaats van commanderen ;-)